-
1 napalić
-
2 napalić
napalić w pokoju das Zimmer voll rauchen; -
3 palenie
-
4 palić
palić (-lę) v/t papierosa rauchen; światło brennen lassen, anlassen; wapno, cegłę brennen; kawę rösten; v/i rana, pieprz brennen;palić w piecu im Ofen heizen;palić ognisko ein Lagerfeuer machen;palić się v/i brennen;pali się (światło) das Licht brennt;pali się! es brennt! nie pali się fig es hat keine Eile; < spalić> zwłoki verbrennen; einäschern; śmieci verbrennen; (wzniecać pożar) in Brand stecken;palić za sobą wszystkie mosty alle Brücken hinter sich abbrechen;palić się v/i verbrennen -
5 podpalać
podpalać w piecu den Ofen anheizen; KULIN anbraten -
6 podpalić
podpalać w piecu den Ofen anheizen; KULIN anbraten -
7 rozpalać
rozpalać (-am) < rozpalić> (-lę) ogień, namiętność, gniew entfachen; (silnie ogrzewać) erhitzen;rozpalać w piecu den Ofen anheizen;rozpalać do czerwoności zum Glühen bringen, glühend rot machen; -
8 rozpalić
rozpalać (-am) < rozpalić> (-lę) ogień, namiętność, gniew entfachen; (silnie ogrzewać) erhitzen;rozpalać w piecu den Ofen anheizen;rozpalać do czerwoności zum Glühen bringen, glühend rot machen; -
9 ruszt
-
10 spalić
spalić pf: spalić na panewce nicht zustande kommen;spaliłby się ze wstydu er würde vor Scham in den Boden versinken;palić (-lę) v/t papierosa rauchen; światło brennen lassen, anlassen; wapno, cegłę brennen; kawę rösten; v/i rana, pieprz brennen;palić w piecu im Ofen heizen;palić ognisko ein Lagerfeuer machen;palić się v/i brennen;pali się (światło) das Licht brennt;pali się! es brennt! nie pali się fig es hat keine Eile; < spalić> zwłoki verbrennen; einäschern; śmieci verbrennen; (wzniecać pożar) in Brand stecken;palić za sobą wszystkie mosty alle Brücken hinter sich abbrechen;palić się v/i verbrennenspalać (-am) < spalić> (-ę) listy, śmieci verbrennen (a BIOL); zwłoki einäschern, fam. verbrennen; (zużywać) verbrauchen, fam. verbrennen;spalać się brennen; BIOL verbrennen -
11 grzać
I. vtIII. vr -
12 napalać
I. vinapalić w piecu den Ofen einheizen [ lub anheizen]II. vr1) ( wiele wypalić) [viel] rauchen2) (pot: podekscytować się) -
13 palić
palić [paliʨ̑]I. vtw jego pokoju ciągle pali się światło in seinem Zimmer brennt ständig das Lichtwapno palone Löschkalk mII. vi( opalać)\palić czymś mit etw heizen\palić w piecu den Ofen heizensłońce/piasek pali die Sonne/der Sand brennt( wywoływać uczucie gorąca) gorączka: brennenpali mnie [w gardle] es brennt mir im Halsekogoś pali ciekawość/pragnienie/zazdrość jd brennt vor Neugier/Durst/NeidIII. vr(pot: wykazywać chęć)\palić się do czegoś auf etw +akk brennen [ lub begierig sein]IV. vimperspali się! es brennt!nie pali się! ( pot) es eilt nicht!, es hat keine Eile! -
14 rozpalać
-
15 ruszt
-
16 anfeuern
-
17 feuern
См. также в других словарях:
przepalić — dk VIa, przepalićlę, przepalićlisz, przepalićal, przepalićlił, przepalićlony przepalać ndk I, przepalićam, przepalićasz, przepalićają, przepalićaj, przepalićał, przepalićany 1. częściej dk «zniszczyć coś płomieniem, ogniem, uszkodzić przez… … Słownik języka polskiego
ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… … Słownik języka polskiego
piec — I m II, D. a; lm M. e, D. ów 1. «urządzenie ogrzewnicze, w którym odbywa się spalanie paliwa, magazynowanie ciepła i wydzielanie tego ciepła do ogrzewanego pomieszczenia» Piec kaflowy, kuchenny, chlebowy. Piec stałopalny. Palić, napalić, rozpalić … Słownik języka polskiego
kość — 1. pot. Coś rozeszło się, rozlazło się po kościach «coś skończyło się bez przykrych skutków»: Na szczęście sprawa jakoś rozeszła się po kościach i wszystko dobrze się skończyło. Cosm 12/2000. 2. pot. Czuć coś w kościach «odczuwać skutki wysiłku,… … Słownik frazeologiczny
kość — ż V, DCMs. kośćści; lm MD. kośćści, N. kośććmi 1. «część szkieletu ludzi i zwierząt, twardy twór barwy białawej zbudowany z tkanki kostnej» Kość czołowa, goleniowa, ogonowa, policzkowa. Kości długie, krótkie, płaskie. Zapalenie, złamanie kości.… … Słownik języka polskiego
martenowski — ∆ techn. Piec martenowski «piec płomienny wannowy, opalany gazem, służący do wytapiania stali z surówki odlewniczej i złomu żelaznego» ∆ Stal martenowska «stal otrzymywana w piecu martenowskim» ∆ Proces martenowski «proces otrzymywania stali w… … Słownik języka polskiego
napalić — dk VIa, napalićlę, napalićlisz, napalićpal, napalićlił, napalićlony 1. «rozpalić ogień, spalić w piecu pewną ilość opału dla ugotowania, ogrzania czegoś, podniesienia temperatury w pomieszczeniu» Napalić w piecu, pod kuchnią. W pokoju już… … Słownik języka polskiego
opał — m IV, D. u, Ms. opale 1. blm «to, czym się pali (np. w piecu), materiał służący do ogrzewania» Kupić, zgromadzić opał na zimę. Drzewo, torf, węgiel na opał. 2. blm rzad. «opalanie, palenie w piecu; ogrzewanie» Opał drzewem, węglem. 3. tylko w lm… … Słownik języka polskiego
palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem … Słownik języka polskiego
rozpalić — dk VIa, rozpalićlę, rozpalićlisz, rozpalićpal, rozpalićlił, rozpalićlony rozpalać ndk I, rozpalićam, rozpalićasz, rozpalićają, rozpalićaj, rozpalićał, rozpalićany 1. «rozniecić ogień, spowodować, że coś zacznie się palić» Rozpalić ognisko.… … Słownik języka polskiego
suszyć — ndk VIb, suszyćszę, suszyćszysz, susz, suszyćszył, suszyćszony «czynić suchym, pozbawiać coś wilgoci przez spowodowanie odparowywania wody w wyższej temperaturze, wytworzonej sztucznie w zamkniętym pomieszczeniu lub w warunkach naturalnych na… … Słownik języka polskiego